Εν να μας πελλάνουν!!!

Εν να μας πελλάνουν ρε κοπέλλια τούτοι οι δασκάλοι..!
Παίρνω τον γιον μου στο δημοτικό του Αγίου Μάμα στην Λακατάμια.  Λόγω του ότι την γιορτή του αγίου Μάμα τα σχολεία ήταν κλειστά (2 Σεπτεμβρίου, πριν ανοίξουν για την νέαν σεζόν), εκλείσαν σήμερα 26 του Νιόβρη, ημέραν του Αγίου Στυλιανού...
Ο Θεός πιον!  Πάλε τα μωρά να τα φορτώσουμεν ποτζιεί ποδά για να βολευτούμεν τζι μεις που πάμεν δουλειά, να μπορέσουν τζι οι δασκάλοι να παν να ψουννίσουν εις το Μολ!
Τζιαι το άλλον?  Δεν θέλουν λαλεί να γίνουν οι γιορτές των Χριστουγέννων στα σχολεία, λόγω της Γρίππης.  Ε τζιαι κανεί σιόρ!  Τι μπορεί παραπάνω να συμβεί, άμαν τα μωρά κάμουν μιαν γιορτήν η κάθε τάξη ξεχωριστά μες τες αίθουσες τους?  Εν κρίμαν τα μωρά ρε κοπέλλια...!

Ζήστε για να σιέρεστε!

Εν πολλές φορές που με πνίει το δίκιον τωρά τελευταία.  Εν το λαλώ τούτον επειδή είμαι σίουρος ότι είμαι εγώ σωστό τζιαι οι άλλοι άδικοι με μέναν.  Εν πράματα που φαίνονται, άμαν ιζιεις μες τούντην "περιρρέουσαν ατμόσφαιραν" που μα πνίει...
Έναν πράμαν έχω να πω:  Γά.. τα ούλλα τούτα!  Γράψετέ τους κανονικά!  Τα μωρά μας τζιαι μεις νάμαστεν καλά, να έχουμεν υγείαν, να μπορούμεν να δουλεύκουμεν για να πιάννουμεν ππαράδες τζιαι να τους σιερούμαστιν!  Λυπούμαι τους τζείνους που τα φυλάουν.  Έτσι είμαι εγώ.  Αν δεν τα χαρείς τωρά, πότε?  Γι' αυτόν τζιαι κανονίζουμεν με το μωρόν πάντα έτσι κατασιοίμωνα έναν ταξιδάκιν 4-5 μέρες, να γεμώσουμεν τες παταρίες μας, να χαρούμεν λλίον τη ζωήν.  Κακοφαίνεται μου να πιάνω το δεκατον τρίτον τζιαι να τον έχω να κάθεται τζιαμέ...Τζιαι αρέσκει μου πολλά να μετρώ τες μέρες ώσπου να φύουμεν.  Τριανταμιάν τζιαι πόψε!  Τζιαι φέτος θα έχουμεν την πολλά καλήν παρέαν του κουμπάρου τζιαι της κουμέρας.  Ο κουμπάρος μου πίνει έναν ποτηρούϊν μπ΄ύραν τζιαι αρκέφκει τραουθκιές!  Θα μας ακούει η ούλλη η Πράγα! 
Όπως εθκέβαζα τζιαι πριν λλίον, χάνουμεν την υγείαν μας για να φκάλουμεν λεφτά τζιαι χάνουμεν τα μετά ούλλα για να έβρουμεν την υγείαν μας!  Ζούμεν μαντές τζιαι έν θα πεθάνουμεν ποττέ, τζιαι θα πεθάνουμεν χωρίς να ζήσουμεν???

Αχρείαστες, βασανιστικές αργίες...

Την περασμένην εφτομάδαν, Παρασκευή τζιαι 13 (!) εγιόρταζεν ο Αρχιεπίσκοπος μας.  Ως τζιαμέ, ούλλα καλά.  Να ζήσει!  Γιατί όμως ναν σχολική αργία, ποττέ μου εν το εκατάλαβα.
Δημιουργείται μεγάλον πρόβλημα για μας που δουλεύκουμε (εξόν που τους εκπαιδευτικούς, νομίζω ούλλοι οι άλλοι).  Πού να αφήσεις τα μωρά?  Έσσο μόνα τους?  Με την γιαγιά?  Αν δεν ιμπόρει?  Αν δεν ιζιεί?
Τζιαι άτε τξιαι εν λλίον πιο μεγάλα τα παιθκιά σου.  Εν θα μείνουν έσσο μόνοι τους ΚΑΤΟΥΔΕΝΑΝ ΛΟΓΟΝ!  Θα αναζητήσουν εξόδους, συνευρέσεις, περιπάτους κλπ.  Χάος η κατάσταση!  Είμαστεν για νάμαστιν.  Με το παραμικρό προσπαθούμεν που μιτσιοί να λουφαρίσκουμεν.  Θα ήταν πιο σοφόν τζιαι πρέπον να επηαίναν οι μιτσσιοί σκολείον, να τους εμιλούσαν για τον θεσμόν του αρχιεπισκόπου (να ξέρουν ήντα μπόνει...), να κάμνουν καμιάν γιορτούαν κλπ.