Παοτόν!

Εννά μας παντρέψει με αρσενικόν τούτος ο γιος μου ο μιτσής!
Ρε κουμπάρε επαραδέχτηκα τον!  Είναι τρομερός. Άμαν πεινάσει, ό,τι θυμάται σιέρεται.  Ειδικά τωρά το καλοτζιαίριν, δώστου "καπούζιν", "παοτό", "μιμό"...ότι προφτάσει.
Εχτές το δείλις, εξύπνησεν, εκατέβην κάτω τζι αντάκωσεν.  Καρπούζιν, πριν λείψει επαράγγειλεν χυμόν, τζιαι μετά παγωτόν που το ψυγείον.  Άμαν ετέλειωσεν, είπα να τον πιάσω να πάμεν λλίον στον πεζόδρομον, να βουρήσει να τα καταλύσει.  Έπαιξεν κάμποσον τζιαι με τες σούσες, εβούρησεν, έπαιξεν με τα χώματα, εγέλασεν.
Άμαν ενύχτωσεν, έπια τον που το σιέριν να στραφούμεν, να κάμει μπάνιο τζιαι να τον βάλουμεν να ππέσει.  Σαν επερπατούσαμεν τζιαι έδειχνά του το φεγγαράκιν, τα σκυλάκια κλπ, γυρίζει θωρεί με τζιαι λαλεί: "Παπά, επείνασα!"
(Ά Παναγία μου), σκέφτουμαι, (αρκέψαμεν πάλε).
"Παπά, θέλω κόφλεκ".
"Καλάν μάνα μου, να πάμεν σπίτιν, να κάμεις μπάνιον, να φάεις με το γάλαν σου τζιαι να κοιμηθούμεν, εντάξει?"
"Θέλω παοτό".
"Μα αφού αφάμεν παγωτό σπίτιν".
"Εννά φάμεν σπίτιν?" (ολόγελος).
"Όϊ, ΕΦΑΜΕΝ σπίτιν , πριν φύουμεν".
"Έχει πίτιν παοτόν?"
(ΠΠΕεεε!)
"ΕΕΕΕΕ!  ΕΝ-ΝΑ ΦΑΜΕΝ ΠΑ-Ο-ΤΟΝ! ΕΝ-ΝΑ ΦΑΜΕΝ ΠΑ-Ο-ΤΟΝ"!!!
........

Λουκάνικα κρασάτα!

Την περασμένην εφτομάδαν, είχαμεν παρέαν έσσο, μιαν οικογένειαν φίλων.  Τωρά που εμπήκεν τζιαι το καλοτζιαρούδιν τζιαι άρκεψεν τζιαι το μουντιάλ, εν η χαρά μου να γυρίζω την TV προς την βεράνταν, να τρώμεν τα σουβλόυθκια μας τζιαι να πίνουμεν τες μπύρες μας.  Έπρεπεν όμως να παραγγείλουμεν, γι αυτόν ανέλαβα να πιάω τηλέφωνο σε έναν σουβλιτζίδικον που εδοκιμάσαμεν πρόσφατα τζιαι άρεσεν μου.  Παραθέτω την συνομιλίαν μου μαζίν με τον υπάλληλον/ντελιβεράν:
(Ε= Εγώ, Υ = Υπάλληλος).
Ε - Καλησπέρα, να κάμω μιαν παραγγελίαν για ντελίβερι σε παρακαλώ?
Υ - Ναι καλό, πέτε μου.
Ε - Θέλουμεν 2 σουβλάκια, 3 μιξ, 2 γύρους χοιρινόν τζιαι μιαν λουκάνικα κρασάτα.
Υ - (Σκεφτικός) Μα έχουμεν λουκάνικα...?
Ε - Ξέρω?  Έν έσιετε?  Το μενού σας πάντως έσιει τα πάνω...
Υ - Έναν λεπτόν.  Μάστρε!  Έχουμεν λουκάνικα?
Πάυση.
Υ - Έν έχουμεν λουκάνικα.
Ε - Ε καλάν. Έν πειράζει. 
Υ - Να μεν φέρω?
!!!!!!!
Ε - Ε αφού είπες ότι έν έσιει!
Υ - (σκεφτικός πάλε).  Ννναί.  Καλάν.  Σε σαράντα λεπτά εννά τα φέρω.
Ε - ΟΚ.
Σε πιο λλίον που σαράντα λεπτά, έρκεται ο τύπος με την μοτόραν.
Υ - Καλησπέρα!  (εκατάλαβα ότι εν τζείνος που την χαρακτηριστικήν του φωνήν).
Ε - Καλησπέρα.  Εν ούλλα έννεν?
Υ - (Χαμογελαστός) Ναι.  Θκυο σουβλάκια, τρεις μιξ τζιαι θκυο γύρους χοιρινόν.
Ε - Τα λουκάνικα πούντα?
Φεύκει το χαμόγελον, ανοίουσιν τα μμάθκια του τζιαι θωρεί με χάσκοντα!
Αρκέφκω τζιαι γελώ τζιαι αφού εκατάλαβεν ότι τον επείραζα, άρκεψεν τζιαι εγέλαν τζιαι τζείνος...