Παοτόν!

Εννά μας παντρέψει με αρσενικόν τούτος ο γιος μου ο μιτσής!
Ρε κουμπάρε επαραδέχτηκα τον!  Είναι τρομερός. Άμαν πεινάσει, ό,τι θυμάται σιέρεται.  Ειδικά τωρά το καλοτζιαίριν, δώστου "καπούζιν", "παοτό", "μιμό"...ότι προφτάσει.
Εχτές το δείλις, εξύπνησεν, εκατέβην κάτω τζι αντάκωσεν.  Καρπούζιν, πριν λείψει επαράγγειλεν χυμόν, τζιαι μετά παγωτόν που το ψυγείον.  Άμαν ετέλειωσεν, είπα να τον πιάσω να πάμεν λλίον στον πεζόδρομον, να βουρήσει να τα καταλύσει.  Έπαιξεν κάμποσον τζιαι με τες σούσες, εβούρησεν, έπαιξεν με τα χώματα, εγέλασεν.
Άμαν ενύχτωσεν, έπια τον που το σιέριν να στραφούμεν, να κάμει μπάνιο τζιαι να τον βάλουμεν να ππέσει.  Σαν επερπατούσαμεν τζιαι έδειχνά του το φεγγαράκιν, τα σκυλάκια κλπ, γυρίζει θωρεί με τζιαι λαλεί: "Παπά, επείνασα!"
(Ά Παναγία μου), σκέφτουμαι, (αρκέψαμεν πάλε).
"Παπά, θέλω κόφλεκ".
"Καλάν μάνα μου, να πάμεν σπίτιν, να κάμεις μπάνιον, να φάεις με το γάλαν σου τζιαι να κοιμηθούμεν, εντάξει?"
"Θέλω παοτό".
"Μα αφού αφάμεν παγωτό σπίτιν".
"Εννά φάμεν σπίτιν?" (ολόγελος).
"Όϊ, ΕΦΑΜΕΝ σπίτιν , πριν φύουμεν".
"Έχει πίτιν παοτόν?"
(ΠΠΕεεε!)
"ΕΕΕΕΕ!  ΕΝ-ΝΑ ΦΑΜΕΝ ΠΑ-Ο-ΤΟΝ! ΕΝ-ΝΑ ΦΑΜΕΝ ΠΑ-Ο-ΤΟΝ"!!!
........